به گزارش تحریریه، از زمان مطرح شدن قرارداد 25 ساله راهبردی ایران و چین، انتشار اخباری درباره فساد شهروندان چینی در ایران افزایش چشمگیر یافته و شبکه های اجتماعی را پر کرده است. دال مرکزی این اخبار به ارتباط نامشروع مردان چینی با برخی زنان و دختران ایرانی مربوط می شود.

شاید این سوال برای افراد باهوش و پیگیر فضای رسانه مطرح شده باشد که چرا پیش از این شاهد انتشار اخباری از این دست نبودیم و جالبتر اینکه، این خبرها شباهت زیادی به اخبار منتشره در سال 1386 درباره حضور خارج از قاعده دختران ایرانی در سفارت ونزوئلا دارد!

نام کشور ونزوئلا برای ایرانیان تا پیش از ظهور دولت محمود احمدی نژاد و حضور گسترده وی در آمریکای لاتین و روابط دوستانه ای که با هوگو چاوز برقرار کرده بود نامی شناخته شده نبود. چاوز که در آن دوران از ونزئولا کشوری ثروتمند ساخته بود در تمام مجامع بین المللی از ایران حمایت می کرد و در عمل پای ایران را به آمریکای لاتین باز کرد.

در آن مقطع و در حالیکه روابط دو کشور به سمت و سوی مطلوبی حرکت می کرد، به یکباره خبری منتشر شد که حیرت عمومی را به دنبال داشت. ادعا شد که از دختران ایران در سفارت جمهوری بولیواری ونزوئلا استفاده ابزاری می شود و حتی سایت عصر ایران که روابط نزدیکی با دولت حسن روحانی و حسام الدین آشنا دارد، در مطلبی به سخنان مرجع عالیقدر تقلید آیت الله نوری همدانی اشاره کرد و نوشت:

شنیدیم که آیت‌ا...العظمی‌ نوری‌همدانی، امر به معروف و نهی از منکر را از وظایف منتظران حضرت مهدی(عج) برشمرد و با اشاره به گزارشی مبنی بر فساد در سفارت ونزوئلا در تهران گفت: آقای هوگو چاوز ایران را خانه دوم خود معرفی کرده است، اما از دختران جوان ایرانی به عنوان زینت مجالس شبانه کارکنان سفارت کشورش در تهران استفاده می‌شود؛ باید با چنین منکراتی مقابله شود. ایشان ساخت فیلم‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی با محتوای مناسب و ساختار عالی را درباره مهدویت خواستار شدند و اظهار داشتند: فیلم تأثیر به‌سزایی در انتقال مفاهیم به مخاطب دارد.

از شواهد اینگونه بر می آید که گزارشی خدمت این مرجع عالیقدر ارسال شده و باعث واکنش نامبرده شده است. جالب اینکه خبرگزاری فارس هم مانند عصر ایران به موضوع سفارت ونزوئلا اشاره کرد. اما گزارش نویسان چرا از وضعیت سفارت فرانسه، انگلیس، سوئد و سایر سفارتخانه های اروپایی گزارشی برای بزرگان ارسال نمی کنند و توضیح نمی دهند که در پارتی های این سفارتخانه های مرموز اروپایی چه می گذرد؟ سوال این است که چرا مجلس شورای اسلامی با تصویب قانونی، کار زنان ایرانی را در سفارتخانه های خارجی ممنوع نمی کند تا راه دهها نوع سواستفاده بسته شود؟

هر کشوری که منافعی همسو با جمهوری اسلامی ایران پیدا می کند، ونزوئلا باشد یا چین، باتوجه به حساسیت مردم بر خانواده و ناموس پرستی ایرانی، به یکباره با ابزار رسانه ها به هیولایی تبدیل می شود که مردان آن کشور چشم طمع به زنان ایرانی دارند تا فضا را مسموم کرده و مانع از ایجاد فرصت ها برای افزایش قدرت ملی با استفاده از ظرفیت های نظام جهانی شوند. به نظر می رسد که موج انتشار اخبار منفی علیه چینی ها ادامه داشته باشد.

پایان/